நாமக்கல் பயணக்குறிப்புகள் - 1

இந்தக்கதையை பலரிடம் சொல்ல வேண்டி வரும் என்று தெரிவதால் தனிப்பதிவாகவே போட்டுரலாம்னு......
வரேன் வர மாட்டேன் அப்படின்னு வெளையாட்டு காட்டிக்கிட்டே இருந்த இளவஞ்சி அண்ணாச்சி,கடைசி நேரத்துல வேறு வேலை இருப்பதால் நாமக்கல் வர முடியாது என்று சொல்லிவிட்டார். ஆனால் டிக்கெட் முன்னமே எடுத்து விட்ட படியால் இருவரும் ஒன்றாக பஸ் ஏறி விடலாம் என்று முடிவு செய்தோம்.தாம்பரத்தில் பஸ்ஸுக்காக காத்திருந்த நேரத்தில் நகரங்களின் வளர்ச்சியில் இருந்து புகைப்படக்கலை வரை நேரம் போவது தெரியாமல் பேசிக்கொண்டிருந்தோம்.இளவஞ்சி அண்ணாச்சியுடன் பேசுவது என்றால் எப்பொழுதுமே இனிமையான அனுபவம் தான்.

இப்படியாக 10:30க்கு எதிர்பார்க்கப்பட்ட பேருந்து 11:15க்கு வரும்வரை அண்ணாச்சியுடன் மொக்கை போட்டுக்கொண்டிருந்தேன்.பேருந்தில் ஏறியதும் சிறிது நேரத்திலேயே சொர்க்லோகம் சென்று விட்டேன்.காலையில் அவர் ராசிபுரத்தில் இறங்கும் போது கூட சற்றே தூக்கக்கலக்கத்தோடு தான் கையசைத்தேன். பின்பு இளங்காலை வெளிச்சத்தில் கிராமப்புர அழகை ரசித்தபடியே நாமக்கல் வந்து சேர்ந்தேன்.அங்கிருந்து ஆட்டோ பிடித்து வாங்கிலி ஓட்டலுக்கு வந்தேன்.அங்கே வெங்கி(இம்சை),நந்து,மோகன் தாஸ் ஆகியவர்கள் தங்கியிருந்தார்கள்.

அவர்கள் எழுந்துகிளம்பியபின் நேராக நாமக்கல் சிபி வீட்டிற்கு சென்று விட்டோம்.அங்கு ஜீவ்ஸ் அண்ணாச்சியும் சேர்ந்துக்கொள்ள எங்கள் குழு கலை கட்ட அரம்பித்தது.
அண்ணியின் கையினால் மெத்தென்ற இட்டிலியும் சுவையான கெட்டிச்சட்டினியும் பரிமாறப்பட,அவை போன இடம் தெரியவில்லை.

பிறகு நான்,வெங்கி,நந்து மற்றும் ஜீவ்ஸ் காரில் ஏறிக்கொள்ள கொல்லிமலைக்கு பயணப்பட்டோம்.சிபியும் மோகன் தாசும் பஸ்ஸில் வந்து சேர்ந்துக்கொள்வதாக திட்டம்.
போகும் வழியில் ஒன்றிரண்டு இடங்களில் இறங்கி படம் பிடித்தபடி பயணம் கலகலப்பாக சென்றது.




மேலே சென்ற பின் ஒரு அறையை பார்த்துக்கொண்டு சிறிது உண்ட கலக்கத்திற்கு அடிமையானோம்.
பிறகு நாங்கள் ஆறு பேரும் (நான்,ஜீவ்ஸ்,நந்து,மோகன் தாஸ்,வெங்கி மற்றும் நாமக்கல் சிபி) ஊர் சுற்ற காரில் கிளம்பினோம்.இத்தனை பேரையும் ஒரு தம்மாத்தூண்டு சாண்ட்ரோ காரில் ஏற்றிக்கொண்டு காடு மலை எல்லாம் திறமையாக ஓட்டிய வெங்கிக்கு எனது சிறப்பு பாராட்டுக்கள்.
முதலில் நாங்கள் சென்றது அரப்பளீஸ்வரர் கோவில்.சிறிய கோவில் என்றாலும் அமைதியாக தெய்வீகத்தன்மையுடன் இருந்தது.




அதன் பின் பக்கத்தில் இருந்த ஆகாச கங்கை நீர்விழுச்சிக்கு செல்ல எத்தனித்தோம்.பெரிய நீர்விழுச்சிக்கு 4:30க்கு பின் யாரையும் அனுமதிக்க மாட்டார்களாம் அதனால் பக்கத்தில் சிறிய நீர்விழுச்சிக்கு செல்லும் பாதையில் நுழைந்தோம்.கீழே சிறிது இறங்கிச்சென்ற பின் அங்கே ஒரு சிறு அருவியில் சில பேர் குளித்துக்கொண்டிருந்தார்கள்.அங்கேயே எங்கள் முக்காலிகளை விரித்துக்கொண்டு எங்கள் அட்டகாசத்தை ஆரம்பித்து விட்டோம். நாங்கள் செய்யும் அலப்பரையை பார்த்து ஒரு உள்ளூர்காரர் சற்றே தள்ளிச்சென்றால் இன்னும் அழகான நீர்விழுச்சி தெரியும் என்று அழைத்துச்சென்றார்.
அவர் பின் சற்று நேரம் சென்ற பின் சொன்னார்போல் மிக அழகான இயற்கை காட்சி எங்கள் கண் முன் விரிந்தது.ஆனால் போகும் வழி சற்றே கவனமாக செல்ல வேண்டிய வழி என்பதை இங்கே சொல்லியே ஆக வேண்டும்.
இத்தனை அழகான இயற்கை காட்சியை பார்த்துவிட்டு எனக்கு தலை கால் புரிய வில்லை.உடனடியாக முக்காலியை விரித்துவைத்து,எனது புகைப்படப்பெட்டியில் இந்த அழகை சேமிக்க முயற்சிக்க ஆரம்பித்தேன்.


எங்கள் வழிகாட்டி அனைவரையும் அழைத்துக்கொண்டு சற்று தள்ளி சென்று விட்டார்.இவர்கள் எல்லாம் சென்ற பிறகு நான் என் கேமரா பொருத்தப்பட்ட முக்காலியை தூக்கிக்கொண்டு அவர்கள் சென்ற வழியே சென்ற போது தான் அந்த அசம்பாவிதம் நடந்தது.ஈரமில்லாத பகுதிகளாக பார்த்துக்கொண்டு நான் தாண்டி தாண்டி சென்றுக்கொண்டிருந்த போது ஒரு இடத்தில் பாசி வழுக்கி தொபுக்கடீர் என்று விழுந்தேன்.முட்டியில் நேரடியாக அடி பட்டு வின் வினென்று வலிக்க ஆரம்பித்து விட்டது. அதோடு முக்கியமாக முக்காலியுடன் கூடிய என் கேமாராவும் கீழே தண்ணீரில் விழுந்து விட்டது.இதே சற்றி தள்ளி விழுந்தால் இறக்கத்தில் புரண்டு போய் அதோ கதியாகி இருப்பேன்.கேமராவும் சற்றி தள்ளி விழுந்திருந்தால் எங்கேயோ பிடிக்க முடியாமல் உருண்டு போய் ,மிக அதிக அளவில் நஷ்டமேற்பட்டிருக்கும்.
எனக்கு வலியோடு எழுந்திருக்க கூட முடியவில்லை. யாராவது தூக்கிவிடுவார்களா என்று பார்த்தால் எல்லோரும் கீழே இறங்கி குளித்துக்கொண்டிருக்கிறார்கள். பிறகு நானே எழுந்து நொண்டி நொண்டி அருகில் இருந்த ஒரு பாறையின் மேல் அமர்ந்துக்கொண்டேன்.என்னுடைய முக்காலி கேமரா எல்லாவற்றையும் மடித்து பையினுள் வைக்க ஆரம்பித்துவிட்டேன்.அப்பொழுது என்னுடைய லென்ஸ் மூடி ஒன்று கீழே உருண்டோடி எங்கோ மறைந்துக்கொண்டது.பட்ட காலிலே படும் என்று இதைத்தான் சொல்லுவார்கள் போல.

படம்:வெங்கி(இம்சை)
அதற்குள் நான் ஏதோ தனியே செய்துக்கொண்டிருப்பதை பார்த்து எங்கள் வழிகாட்டி மேலேரி வந்து என்னை ஜாக்கிரதையாக மற்றவர்கள் இருக்கும் இடத்திற்கு அழைத்துச்சென்றார்.கீழே வந்த பின் ஜீவ்ஸ் அண்ணாச்சி கேமராவில் இருந்து பேட்டரியை எடுத்து,அதை நன்றாக உதறி என் கைக்குட்டையில் மடித்து வைத்தார்.மற்றும் இரண்டு லென்ஸ்களில் தண்ணீர் புகுந்திருப்பதை கவனித்து அதையும் கொஞ்சம் உதறி நீரை வெளியேற்ற முயற்சிகளை செய்தார்.கொஞ்சம் தூசு சேர்ந்துக்கொண்டாலே விளையாட்டு காட்டும் எஸ்.எல்.ஆர் கேமராவில் தண்ணீர் எல்லாம் புகுந்துக்கொண்டு விட்டதே என்று எனக்கு பக்கென்று ஆகிவிட்டது. ஒரு வாரத்திற்கு கேமராவை வெயிலில் உலர்த்துமாறும் அதன் பின் தேவைப்பட்டால் கேனன் டீலரிடம் சென்று சரி செய்ய முயற்சிக்கலாம் என்றும் ஆறுதல் கூறினார்.வெயிலில் உலர்த்த இதென்ன வத்தலா அல்லது வடகமா?? தவிர எஸ்.எல்.ஆர் கேமரா எல்லாம் பழுது பார்க்க வேண்டும் என்றால் சொத்தில் பாதியை அடகு வைக்க வேண்டுமே என்றெல்லாம் நான் கணக்கு போட ஆரம்பித்து விட்டேன்.

அதை விட திங்கட்கிழமை விடுப்பு எல்லாம் எடுத்து விட்டு வந்து இப்படி படம் பிடிக்க முடியாமல் வத்தல் உலர்த்த வைத்துவிட்டார்களே என்று செம கடுப்பு வேறு.எதுவாக இருந்தாலும் சென்னை சென்றவுடன் பார்த்துக்கொள்ளலாம் என்று மனதை சமாதானப்படுத்திக்கொண்டாலும்,கேம்ரா சரியாகுமா,எவ்வளவு செலவாகலாம் என்று சிறிது குழப்பம் மனதில் இருந்துக்கொண்டே இருந்தது.

அங்கேயே எல்லோரும் படம் பிடித்துக்கொண்டிருக்க,நான் சும்மாவேனும் பராக்கு பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.நடு நடுவில் யாராவது படம் எடுத்தால் இது சரியில்லை,அதை மாத்துங்க அப்படி இப்படியென்று இலவசமாய் உபதேசங்களை அள்ளி வீசிக்கொண்டிருந்தேன்.

கடைசியில் இருட்டாக எல்லோரும் கடையை கட்டிக்கொண்டு கிளம்பினோம்.ஓட்டல் வந்து சேர்ந்த போது களைப்போடு தூக்கமும் சேர்ந்துக்கொண்டது.சீக்கிரமாக சாப்பிட்டுவிட்டு கட்டிலில் ப்ளாட் ஆகிவிட்டேன். வெளியில் "நீரின்றி அமையாது உலகு" என்று குடிமக்கள் கொண்டாடிக்கொண்டிருக்க,நான் போர்வையை இழுத்துப்போர்த்துக்கொண்டு தூங்குவது போல் பாவனை செய்ய ஆரம்பித்தேன்.சில நிமிடங்களில் உண்மையான தூக்கம் என்னை தொற்றிக்கோன்டது.
அடுத்த நாள் காலை ..........
-தொடரும்

பி.கு:சிவன் கோவில் படத்துல ஒருத்தர் ஏதோ காலை வெட்டிகிட்டு இருக்காறே...அது என்னன்னு தெரிஞ்சவங்க சொல்லுங்களேன்.. ;)